... در علم و معرفت ؛ با اینکه معتصم ، واثق ، متوکل ، منتصر ، مستعین ، معتز ، همگی به قدرت ظاهری و دنیای فریبنده علاقه داشتند و به همین خاطر با خاندان علوی و امام هادی (علیه السلام) دشمنی دیرینه داشتند ؛ ولی همه شان ، به خصوصیات پسندیده و مراتب زهد و دانش امام هادی (علیه السلام) اقرار می کردند ، و این فضیلتها و قدرتهای علمی ، و تسلط وی را بر مسائل فقهی و اسلامی به تجربه ، آزموده بودند. و مانند نیاکان بزرگوارش (ع ) در مجالس مناظره و احتجاج ، وسعت دانش او را دیده بودند .
در مبارزات فرهنگی...در دوران خلافت عباسیانْ به ویژه در عصر امامت امام هادی (علیه السلام)، مکتب های مختلفی به وجود آمدند که برای اثبات ادعاهای باطل خویش، صحنه های ناگواری را به وجود می آوردند. در این میانْ خلفای عباسی نیز برای کم رنگ جلوه دادن اسلام حقیقی، به تأیید این مکتب ها می پرداختند. به همین علت کار به جایی رسید که بخش مهمی از حوزه تدریس امام هادی (علیه السلام)در راه مبارزه با این مکتب ها و گروهک ها قرار گرفت. هم چنین آن حضرت در راستای مبارزه عقیدتی و فرهنگی خویش با طاغوت ها، به تعلیم «زیارت جامعه» به مسلمانان پرداختند.
در عبادت و بندگی نیز از همه پیشی داشت . شبها امام (ع ) پیوسته به نماز و طاعت و تلاوت قرآن و راز و نیاز با معبود می گذشت . لباس وی جبه ای بود خشن که بر تن می پوشید و زیر پای خود حصیری پهن می کرد .
در اخلاق ... هر غمگینی که به او نگاه می کرد شاد می شد . همه او را دوست داشتند . همیشه بر لبانش تبسم بود ، با این حال هیبتش در دلهای مردم بسیار بود.
حضرت هادى علیهالسّلام چهل و دو سال عمر کردند که بیست سالش را در سامرا بودند؛ آنجا مزرعه داشتند و در آن شهر کار و زندگى مىکردند. سامرا در واقع مثل یک پادگان بود و آن را معتصم ساخته بود.
آن حضرت پس از شهادت پدر بزرگوارش ، مرتّب در حصر و تحت اذیّت و آزار دستگاه ظلم و جور خلفاء بنى العبّاس و مخالفین قرار داشت ؛ و بیشتر مدّت امامت خود را یا در زندان و یا تحت نظر جاسوسان و مأ موران حکومتى سپرى نمود.
و اگر هم بر حسب ظاهر آزاد مى شد، غیرمستقیم برخوردهاى حضرت و نیز رفت و آمد افراد را به حضور ایشان ، تحت کنترل شدید بود.
امّا براى آن که افکار عمومى خدشه دار نگردد، به طور ریاکارانه در ظاهر و در موقعیّت هاى معیّن ، حضرت را تکریم و تعظیم مى کردند.
زندگی پر برکتش برای بعضی ها سنگین تمام میشد. به همین دلیل در سامرا در خانه ای که تنها فقط فرزندش امام حسن عسکری(ع ) بر بالین او بود؛ معتمد عباسی امام دهم را مسموم کرد .
امّا براى آن که افکار عمومى خدشه دار نگردد، به طور ریاکارانه در ظاهر و در موقعیّت هاى معیّن ، حضرت را تکریم و تعظیم مى کردند.
زندگی پر برکتش برای بعضی ها سنگین تمام میشد. به همین دلیل در سامرا در خانه ای که تنها فقط فرزندش امام حسن عسکری(ع ) بر بالین او بود؛ معتمد عباسی امام دهم را مسموم کرد .
اما بالاخره زندگی پر برکتش برای بعضی ها سنگین تمام می شد. به همین دلیل ،در سامرا در خانه ای که تنها فقط فرزندش امام حسن عسکری بر بالین او بود . معتمد عباسی امام دهم را مسموم کرد .
امام دهم ، حضرت هادی (ع ) در سال 254هجری به وسیله زهر به شهادت رسید . و در همان خانه ای که در آن بیست سال زندانی و تحت نظر بود ، سرانجام به خاک سپرده شد . از این سال امام حسن عسکری پیشوای حق شد و بار تعهد امامت را بر دوش گرفت.
برچسب‌ها: باور ها